«Οι ολιγάρχες παραμένουν ο κύριος εχθρός»

Από την σύνταξη (του «Λίβα»): Αυτή είναι μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις που έδωσε ο Αλεξέι Μοζγκοβόι, διοικητής της Ταξιαρχίας «Πρίζρακ» που δήλωσε ανοιχτά ότι οι κάτοικοι του Ντονμπάς και της Ουκρανίας πρέπει να δράσουν από κοινού για τελειώνουν με την εξουσία των υπερπλουσίων καπιταλιστών και από τι δύο πλευρές του μετώπου. Στις 9 Μαΐου 2015, αμέσως μετά τις εορταστικές εκδηλώσεις στο κέντρο της Αλτσέφσκ, πήγε σε μία από τις συνοικίες αυτής της εργατούπολης – σε μια παιδική χαρά, όπου οι  μαχητές του βοηθούσαν στην ανοικοδόμησή της.

Οι Ουκρανοί πολιτικοί συνήθως χρησιμοποιούν τέτοιες δραστηριότητες για αυτοπροβολή. Όμως, στην παιδική χαρά δεν υπήρχαν ούτε κάμερες των τοπικών δημοσιογράφων, ούτε αργόσχολοι θεατές. Ακουμπώντας στο έδαφος τα όπλα τους, ο Μοζγκοβόι και οι μαχητές από τη μονάδα του, με τη βοήθεια αρκετών κομμουνιστών από την Ελλάδα και την Ιταλία, εργάστηκαν από κοινού με φτυάρια και λοστούς, στήνοντας κούνιες και παιδικές τσουλήθρες. Τους βοήθησαν και παιδιά από τη γύρω περιοχή. Μετά την εργασία, ο Αλεξέι Μοζγκοβόι απάντησε σε ερωτήσεις των δημοσιογράφων της «Λίβα».

Εκείνες οι μαγιάτικες ημέρες στο Αλτσέφσκ σημαδεύτηκαν από ένα μοναδικό γεγονός, ένα διεθνές αντιφασιστικό φόρουμ, το οποίο συγκέντρωσε αριστερούς ακτιβιστές από την Ιταλία, την Ελλάδα, την Αγγλία, τη Γερμανία, την Ισπανία, την Πολωνία, την Τουρκία, τη Λευκορωσία, τη Ρωσία και την Ουκρανία. Μεταξύ αυτών ήταν και μέλη δημοφιλών αριστερών μουσικών συγκροτημάτων: το τουρκικό «Yorum» και το ιταλικό «Banda Bassotti», καθώς και δημοσιογράφοι από διάφορες διεθνείς εκδόσεις. Οι αρχές του Λουγκάνσκ αρνήθηκαν την τελευταία στιγμή να υποστηρίξουν αυτό το κατά τη γνώμη τους υπερβολικά αριστερό συνέδριο και στη συνέχεια ο Μοζγκοβόι δεσμεύτηκε να διασφαλίσει τη διεξαγωγή του στο Αλτσέφσκ, χωρίς να φοβάται να έλθει σε σύγκρουση εξ αιτίας αυτού. Σχετικά με αυτό μίλησε ο ίδιος ανοιχτά κατά τη έναρξη του φόρουμ, στο περιθώριο του οποίου ήρθε σε επαφή με αριστερούς δημοσιογράφους.

Οι συμμετέχοντες είχαν τη δυνατότητα να δουν τι είδος έργο ξεκίνησε στο Αλτσέφσκ ο διοικητής του «Πρίζρακ» και οι κομμουνιστές – πολιτικά στελέχη της ταξιαρχία του: βοήθεια σε παιδικούς σταθμούς και σχολεία, δωρεάν διανομή φαρμάκων και τροφίμων στους απόρους. Επίσης, έμαθαν για τα σχέδια ανοικοδόμησης των πληγέντων από τον πόλεμο περιοχών, των οποίων οι πρώην ιδιοκτήτες είχαν εδώ και καιρό φύγει για το Κίεβο, τη Μόσχα ή την Ευρωπαϊκή Ένωση. Επικοινωνώντας με κατοίκους του Αλτσέφσκ  και του Σταχάνοφ στους δρόμους και στις εορταστικές εκδηλώσεις προς τιμήν της Ημέρας της Νίκης, πηγαίνοντας μαζί τους σε συναυλίες που συγκέντρωναν χιλιάδες ανθρώπους, μπόρεσαν να εκτιμήσουν την δημοτικότητα του Μοζγκοβόι στους κατοίκους της πόλης με τους οποίους βρισκόταν σε ανοικτή επικοινωνία.

Όλα αυτά συζητήθηκαν κατά τη διάρκεια ενθουσιωδών εκδηλώσεων, όπου ακτιβιστής που μόλις είχε από τη Ροζάβα μιλούσε για την εμπειρία της κουρδικής αυτοδιακυβέρνησης, έλληνες και ισπανοί ακτιβιστές αντιπαρατίθονταν για την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και των Podemos, στέλεχος των βρετανικών συνδικάτων μετέφερε την πρακτική εμπειρία του και Ιταλοί αριστεροί μιλούσαν για τη σημασία της τεχνολογίας του διαδικτύου στην ανάπτυξη του αριστερού κινήματος, προσφερόμενοι να μοιραστούν τις γνώσεις τους με πρακτικό τρόπο.

Φυσικά, όλα αυτά δεν θα μπορούσαν παρά να επηρεάσουν τoν ίδια τον Μοζγκοβόι, βοηθώντας τον να οριοθετήσει καλύτερα τις δικές του ιδέες και απόψεις, οι οποίες ήταν  θολές, όπως συμβαίνει αναπόφευκτα με κάθε πρόσωπο που δεν έχει ασχοληθεί νωρίτερα με την πολιτική. Και γι’ αυτό, είναι ιδιαίτερα λυπηρό το γεγονός ότι αυτός ο εξαιρετικά λαμπρός και χαρισματικός άνθρωπος σύντομα σκοτώθηκε με τραγικό τρόπο στα περίχωρα του Αλτσέφσκ, δολοφονήθηκε σε ενέδρα μαζί με την γραμματέα τύπου και τους μαχητές της προσωπικής του φρουράς. Ένα κύμα εκδηλώσεων μνήμης, που λαμβάνει χώρα όχι μόνο στο Ντονμπάς, αλλά και σε πολλές χώρες του κόσμου, δείχνει πόσο σημαντική είναι για πολλούς η συμβολική σημασία του ατόμου αυτού – και ακριβώς λόγω του γεγονότος ότι, ενώ οι εθνικιστές διανοούμενοι τροφοδοτούν προς το συμφέρον των καπιταλιστών την πυρκαγιά της φυλετικού εμφυλίου πολέμου, ο Αλεξέι Μοζγκοβόι, ένας ντόπιος του χωριού Νίζνιαγια Ντουβάνκα διακηρύσσει ανοιχτά την ανάγκη για κοινωνικό αγώνα που θα μπορούσε να ενώσει τους Ουκρανούς ενάντια στον πραγματικό τους εχθρό.

«Λίβα»: Αλεξέι, βοηθήσατε στη συνδιοργάνωση του διεθνούς αριστερού φόρουμ, στο οποίο συμμετείχαν ακτιβιστές κομμουνιστικών, συνδικαλιστικών και φοιτητικών οργανώσεων – περισσότερα από 100 άτομα από 11 χώρες. Είναι γνωστό ότι οι επίσημες αρχές του Λούγκανσκ, οι οποίες αρχικά είχαν υποσχεθεί να βοηθήσουν στην διοργάνωση αυτού του φόρουμ, αρνήθηκαν να το υποστηρίξουν. Αλλά όταν μετά από αυτό απευθύνθηκαν σε εσάς, εσείς αμέσως συμφωνήσατε να βοηθήσετε στην οργάνωση του φόρουμ στο Αλτσέφσκ. Ποια είναι η σημασία ενός τέτοιου γεγονότος; Είναι αρκετά ασυνήθιστο όχι μόνο για το εμπόλεμο Ντονμπάς – μπορούμε να πούμε ότι και στην πρώην ΕΣΣΔ δεν υπήρχε κάτι ανάλογο αυτών των αριστερών φόρουμ.

Α.Μ.: Νομίζω ότι θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε αυτή την ευκαιρία για να μιλήσουμε για το τι συμβαίνει σε μας εδώ και για να έχουμε την υποστήριξη των ομοϊδεατών μας. Αντιλαμβανόμαστε ότι τα μέσα ενημέρωσης – και όχι μόνο της Ουκρανίας – διαστρεβλώνουν εντελώς τα πάντα. Μπορούμε να πούμε ότι τα ουκρανικά κανάλια δεν έχουν πει την αλήθεια για τίποτα από όσα συμβαίνουν εδώ. Στην Ευρώπη νομίζω ότι συμβαίνει ακριβώς το ίδιο. Η συνάντηση αυτή, το συνέδριο, δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους που έχουν έρθει εδώ οι ίδιοι – και το τονίζω, με τη δική τους θέληση, γιατί δεν τους γνωρίζαμε πριν και δεν τους είχαμε προσκαλέσει – να δουν πως ζούμε εδώ, με τι ασχολούμαστε, τι συμβαίνει εδώ πραγματικά. Και στο Αλτσέφσκ, και στο Ντονμπάς, εννοώ. Συμπεριλαμβανόμενους και τους δημοσιογράφους.

Ναι, υπήρξε πίεση. Αλλά [παρά ταύτα] έγινε η συνάντηση. Θέλω οι επισκέπτες μας να μιλήσουν με τους ανθρώπους, να δουν τη ζωή μας, τα προβλήματά μας και τα έργα μας. Έτσι, μπορούμε να γνωριστούμε καλύτερα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο στήριξα αυτή τη συνάντηση. Είμαστε όλοι ελεύθεροι και ζούμε σε μια ελεύθερη χώμα. Εδώ τα μνημεία στον Λένιν δεν τα σπάνε, τις κόκκινες σημαίες και το σφυροδρέπανο  δεν τα απαγορεύουν.

Υπάρχει μια κοινή εμπειρία. Μαθαίνουμε πολλά νέα πράγματα. Μόλις μας είπαν για τον εμφύλιο πόλεμο στην Ελλάδα – πως ήταν.

«Λίβα»: Τον Μάιο του περασμένου έτους, είπατε ότι ο κύριος εχθρός του λαού του Ντονμπάς και της Ουκρανίας είναι οι ολιγάρχες. Έχει αλλάξει κάτι ή εξακολουθείτε να υποστηρίζετε αυτή τη θέση;

Α.Μ.:  Τίποτα δεν άλλαξε. Οι ολιγάρχες παραμένουν ο κύριος εχθρός. Νομίζω, όχι μόνο για εμάς αλλά επίσης και για τους κατοίκους του Κιέβου και του Ντιεπροπετρόφσκ. Όλη αυτή την ώρα, θέλω να ρωτήσω: γιατί πολεμάνε ενάντια στο Ντονμπάς και όχι ενάντια στην ολιγαρχία;

Αλλά έχουμε και έναν ακόμα εχθρό: αυτός είναι η δική μας, μπερδεμένη*, θα έλεγα, συνείδηση. Δεν μπορούμε να εξαπατούμε τον εαυτό μας ότι με κάποιο τρόπο αυτό θα αλλάξει και όλα θα είναι καλά. Απλά δεν έχουμε χρόνο για ένα τέτοιο ψέμα. Πρέπει να αναλάβουμε την ευθύνη και να δράσουμε.

«Λίβα»: Πείτε μας για τα κοινωνικά σας πρότζεκτ. Είδαμε ότι βοηθάτε τον τοπικό πληθυσμό: τη δημιουργία ενός δικτύου ελεύθερων σημείων διανομής τροφίμων, ανακαινισμένα σχολεία και νηπιαγωγεία και, τουλάχιστον εν μέρει, με την πληρωμή μισθών για τους εκπαιδευτικούς. Τώρα έχουμε και παιδικές χαρές …

Α.Μ.:  Εμείς κάνουμε αυτό που πρέπει να κάνει κανονικά η λαϊκή εξουσία – η οποία δεν κρύβεται από τον λαό, δεν τον εξαπατά και δεν τον φτύνει. Βοηθάμε τους πλέον μειονεκτούντες και τους πιο φτωχούς, προσπαθούμε να φτάσουμε σε όλους όσους στις δύσκολες συνθήκες του πολέμου αυτή βοήθεια είναι απαραίτητη. Η βοήθεια για τους παιδικούς σταθμούς και τα σχολεία είναι το πρωταρχικό καθήκον σε οποιεσδήποτε συνθήκες. Θα πρέπει να λειτουργήσουν, ακόμη και ο πόλεμος δεν πρέπει να παρεμποδίζει τα παιδιά από τη μάθηση. Εμείς απλά βοηθάμε τα σχολεία να λειτουργούν, τα παιδιά να πηγαίνουν και ο δάσκαλος να μπορεί να εργάζεται όπως πριν. Χωρίς αυτό δεν υπάρχει μέλλον.

Σχετικά για τις παιδικές χαρές… Χρειάζεται να τις φτιάξουμε, για να μην πρέπει στο μέλλον να σκάβουμε χαρακώματα. Πιστεύω ότι στην εκπαίδευση των νέων πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή, έτσι ώστε αυτά τα παιδιά να μην διαπαιδαγωγηθούν από την τηλεόραση και τον «Δεξιό Τομέα», αλλά από μας. Πιστεύουμε ότι πρέπει να ιδρύσουμε αθλητικές λέσχες νέων, όπως αυτή που έχουμε ήδη ιδρύσει, την ποδοσφαιρική ομάδα «ΣΚΑ-Πρίζρακ»**. Εκεί τα παιδιά παίζουν ποδόσφαιρο με τους πολιτοφύλακες και επικοινωνούν μεταξύ τους. Λίγοι έχουν ασχοληθεί με αυτά τα παλικάρια. Και σε τι οδήγησε αυτό, το βλέπουμε σήμερα στην Ουκρανία.

«Λίβα»: Όμως πώς μπορείτε να διασφαλίσετε την κοινωνική πολιτική σε συνθήκες πολέμου;

Α.Μ.: Αυτό δεν είναι εύκολο έργο. Προσπαθήσαμε να οργανώσουμε ένα βοηθητικό πρόγραμμα για τη γεωργία, το «δικό μας κολχόζ», προκειμένου να σιτίσουμε το  Αλτσέφσκ με τα δικά μας προϊόντα και, υπό αυτή την έννοια, να μην εξαρτάται από κανέναν. Στην κατάστασή μας, αυτό έχει αρχίσει ήδη να βοηθάει. Τέσσερεις δωρεάν καντίνες καλύπτουν περίπου επτά χιλιάδες άπορους – το είδατε αυτό, μπορέσατε να μιλήσετε με αυτούς που τρώνε εκεί. Αλλά αυτό είναι μόνο η αρχή.

«Λίβα»: Αντιφασιστικό φόρουμ και επέτειος της νίκης επί του ναζισμού. Τι σημαίνει για εσάς αντιφασισμός;

Α.Μ.:  Είναι ένας αγώνας ενάντια στην υποδούλωση του λαού μας. Όλοι είδαμε ξανά πόσο γρήγορα ήρθαν σε συμφωνία οι φασίστες με τους ίδιους τους ολιγάρχες. Ότι ήταν η Krupp εκεί [στη ναζιστική Γερμανία], είναι και ο δικός μας ο Κολομόϊσκι. Δημιουργήθηκε στη χώρα μια ολιγαρχία που παρήγαγε τον φασισμό. Έτσι, ήταν και έτσι θα είναι. Και η Ημέρα της Νίκης δεν είναι μόνο για παρελάσεις, αλλά και για μην το ξεχάσουμε αυτό. Πολλοί πίστευαν ότι αυτό το κακό δεν θα ξαναγεννηθεί. Και όντως πέρασε πολύς χρόνος από τον πόλεμο. Όμως, όχι. Εμφανίστηκαν ξανά.

«Λίβα»: Και η συναυλία «Banda Bassotti» σας άρεσε;

Α.Μ.: Άκουσα πολύ γνώριμα τραγούδια της σοβιετικής εποχής. Άκουσα τραγούδια των Ιταλών παρτιζάνων. Και όπως εσείς ο ίδιος προφανώς είδατε πόσοι κάτοικοι του Αλτσέφσκ ήρθαν στη συναυλία και πώς υποδέχτηκαν αυτά τα τραγούδια.  Η γιορτή στην πόλη είχε επιτυχία.

Σημειώσεις:

* για την ακρίβεια, συνείδηση γεμάτη σκουπίδια, κριτήριο που έχει θολώσει

** «Αθλητική Λέσχη της Ταξιαρχίας Πρίζρακ»

Πηγή: Liva